38km van Gent naar Brugge

Afgelopen zondag stond de langste training op het programma. De ideale gelegenheid om nog eens een speciaal parcours te kiezen. Daarom hebben we gekozen om van Gent naar Brugge te lopen langs de Brugse Vaart.

We vertrokken op de Speybrug op de grens van Vinderhoute en Gent (Mariakerke).

De aankomstplaats was het station van Brugge. Vandaar zouden we de trein terug nemen naar Gent.

De totale lengte van de tocht is op die manier 38km.

Vandaag begeleide Tomas me per fiets. De leuke fotos zijn van hem :-)

Nog even omkijken naar waar de Ringvaart en de Brugse Vaart samenkomen...

en weg zijn we :-) 

Na iets meer dan 5km nemen we de brug over het Schipdonkkanaal dat de haven van Zeebrugge met de Leie in Deinze verbindt.

Vanop de brug heb je een mooi zicht op de sluizen en het kanaal.

Voorbij de brug wordt het pad wat smaller 

en komen we tussen akkers en weilanden terecht.

We hebben toeschouwers op het water

 en in de lucht.

Terwijl anderen gewoon doorgaan met het vangen van vis,

chillen in de zon,

 of zich wassen.

De vergezichten over het land

en over het water

werken inspirerend.

Ondertussen worden de paadjes kleiner 

en met de kilometer langer.

Naarmate we dichter bij de aankomst komen, neemt bij iedere bocht

 de twijfel toe of we ooit wel de aankomst zullen bereiken :-)

De vergezichten worden minder inspirerend :-)

Net als we het wat donker beginnen in te zien

is de eindmeet in zicht!

Gezien de zware training van vorige week over de heuvels van de Vlaamse Ardennen en de buikgriep die we gehad hebben, zijn we tevreden over de eindtijd.

Tot de marathon zijn er geen lange trainingen meer gepland (de langste is 18km). We zijn begonnen aan de "tapering off" faze in het trainingprogramma.

In deze faze wordt het lichaam en de geest in topconditie gebracht. Door koolhydraten op te stapelen in het lichaam en enkel korte trainingen aan wedstrijdsnelheid te lopen, zorgen we er voor dat het lichaam kan herstellen en zelfs overcompenseren. 

32km over de Kwaremont en Kruisberg

Afgelopen zondag stond een tocht van 32km over de Kwaremont en Kruisberg op het programma - kwestie van een beetje te wennen aan het heuvelachtige parcours in Athene :-)

Zicht op elektriciteitscentrale van Ruien vanaf de Kwaremont.

Het vertrekpunt van de tocht was dicht bij de elektriciteitscentrale van Ruien.

Vandaar ging het richting Ronse. Hier gingen we over de Kwaremont vanwaar we een mooi zicht hebben op de elektriciteitscentrale van Ruien.

Eens in Ronse gingen we over de Kruisberg via de N60 richting Oudenaarde. Een muurschildering aan de kant van de weg is een herinnering aan de aankomst van het wereldkampioenschap wielrennen in 1963 en 1988. Het was hier dat Steve Bauer, Claude Criquillon in de hekken reed vlak voor de aankomst.

Muurschildering op de Kruisberg ter herinnering aan het wereldkampioenschap wielrennen van 1963 en 1988

 Valpartij Criquillon vlak voor de aankomst

Bovenaan de Kruisberg begint de N60 naar Oudenaarde.

Mooie vergezichten op de Vlaamse Ardennen langs de N60.

Op het einde van de N60 is er fiets- en wandelpad aangelegd op een oude spoorbedding van Oudenaarde naar Ruien.

Fietspad van Oudenaarde naar Ruien

Langs het pad hebben we mooi zicht op de Vlaamse Ardennen.

Het wandelpad is kaarsrecht en ongeveer 10km lang. Het duurt dus eventjes voor het uitzicht verandert :-)

Met paard en kar kan je ook een deel van de route afleggen :-)

In minder dan 3u zat de tocht er op. Niet slecht als je de hellingen in rekening brengt. We zitten op schema voor Athene.

Gemaakt om te lopen (deel 2)

Volgens het ondezoek van Dennis Bramble & Daniel Lieberman gebruikten onze voorvaderen onze looptechniek als belangrijk wapen tijdens de "uithoudingsjacht". Deze jachttechniek zou ons een belangrijk competitief voordeel gegeven hebben ten opzichte van andere diersoorten. 

het onderzoek van Dennis Bramble & Daniel Lieberman op de cover van het gerenomeerde tijdschrift Nature

Onze voorvaderen gebruikten de "uithoudingsjacht" om grote grazers zoals de koedoe te doden. 

Een lekkere koedoe op de Afrikaanse vlakte

Dergelijke "uitputtingsjacht" wordt nu nog uitgevoerd door de San stam in de Kalahari woestijn. David Attenborough was in staat dergelijk jacht te filmen. Indrukwekkend!

"uitputtingsjacht" uitgevoerd door de San stam in de Kalahari-woestijn

Om deze jacht met succes af te ronden, heb je niet alleen een goed uithoudingsvermogen nodig of moet je niet alleen tijdig water drinken. Je moet ook een goede spoorzoeker zijn. En hiervoor hadden onze voorvaderen gelukkig hun hersenen! Op het einde van de jacht geraakt de koedoe niet meer vooruit en sterft van uitputting. Omdat dit gebeurt zonder bloedvergieten, komt er geen bloedgeur vrij en worden er geen andere dieren naar het kadaver gelokt. Zo kon de mens zijn buit voor zich alleen houden. 

De uitputtingsjacht was hierdoor een heel efficiente jacht wat een voordeel was in onze evolutie.

Gemaakt om te lopen (deel 1)

Soms hoor je wel eens zeggen dat mensen niet gemaakt zijn om lange afstanden, zoals een marathon, te lopen. Zonder een deftige voorbereiding klopt dit inderdaad. Ook is de mens in loopsnelheid de mindere van een heleboel dieren (konijnen, honden, paarden, luipaarden...).

Maar toch zijn er een paar signalen dat de mens eigenlijk nog niet zo een slechte loper is.

Neem nu de "Man Against Horse" marathon in Wales

Wedstrijdverslag in The Telegraph

 of de "50 Mile Man Against Horse" race in Arizona.

Het zijn niet altijd de paarden die de race winnen!!

Onderzoekers zijn er achter gekomen dat ons lichaam eigenlijk perfect gemaakt is voor lange afstandslopen. Zoals eerder verteld in deze blog zijn onze voeten perfect gemaakt voor het absorberen van schokken. Verder zijn de spieren in ons zitvlak gigantisch (worden enkel gebruikt tijdens lopen), beschikken we over het nuchal ligament in onze nek waardoor we met onze armen ons lichaam beter in balans kunnen houden tijdens het lopen.

De mens kan tijdens het lopen zijn lichaam veel beter koelen in vergelijking met dieren. Zo is door ons lange slanke lichaam de oppervlakte van onze huid relatief groot tegenover ons totale volume. Hierdoor hebben we een groot koeloppervlak tijdens het lopen.

Dieren koelen zich via de luchtwegen. Mensen doen dit voornamelijk door te zweten. Omdat dieren zowel zuurstof opnemen en zich afkoelen via de luchtwegen komen ze naarmate ze langer lopen (en dus meer opwarmen door de inspanning) steeds meer in de problemen om voldoende zuurstof in te nemen en zich ook nog te koelen. Eerst begint een dier dan te hijgen maar uiteindelijk moet het stoppen met lopen.

Door te hijgen kan een hond zich afkoelen.

Een mens koelt zich af door te zweten.

Doordat de mens blijft zweten, blijft hij voldoende zuurstof innemen, zelfs over lange afstanden. Voorwaarde is dan wel dat hij water opneemt. Gelukkig lopen we rechtop waardoor we onze handen vrij hebben en water kunnen meenemen.

Dit alles zorgt dat de mens over lange afstand een aantal voordelen heeft tegenover vele dieren.