Vol goede moed was ik de ochtend begonnen.
Eerst nog een lekker ontbijtje binnen spelen. Geef toe. Nu kan er niks meer mis gaan.
Edoch....
In alle boeken over lange-afstand lopen staat er dat je tijdens en voor wedstrijden niets mag eten of drinken wat je vroeger nog niet geprobeerd hebt. Vandaag heb ik ondervonden dat voor mij honing absoluut te mijden is.
Vlak voor ik vertrok had ik een thee met honing gedronken. De honing lag op mijn maag en al vlug voelde ik me zo...
Met een opgeblazen gevoel in de maag en een zware kop besloot ik toch om te vertrekken omdat dit meestal wel tijdens het lopen overgaat. Tijdens wedstrijden speel ik ook heel wat eten naar binnen aan de bevoorradingsposten. Dus daar niets nieuws.
Het opgeblazen gevoel ging echter niet weg en na 5km begon ik me wat misselijk te voelen. Drinken hielp niet. Om de een of andere reden kon ik geen drank binnen houden. Niet zo gunstig bij 28graden en nog 13km te gaan.
Uiteindelijk ben ik het pad langs de Schelde helemaal afgelopen.
Op het einde van het pad kom je langs het indrukwekkende gebouw van Eandis.
Nu moest ik nog 9km terug. Met spijt in het hart moet ik zeggen dat ik de laatste 5km een paar keer ben gestopt. En zo werd deze loop eerder een gelegenheid om mezelf te leren kennen (geen honing eten voor de wedstrijd, op tijd stoppen, rustig blijven en jezelf niet forceren) dan om een toptijd neer te zetten (2u02min heb ik er over gedaan).
Vanavond zijn we ook als bijen vertrokken voor een afstand 9km. Deze keer zagen we er uit als bijen dank zij ons fluovestje. Het wordt al vroeg donker dus moeten we zichtbaar blijven.
Ik was blijkbaar al wat bekomen van het desastreuze weekend want mijn tijd was niet slecht (47min over 10km).
PS Ik sta niet op de onderste foto. Ik wilde het bijeneffekt van de fluovestjes tonen :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten